Amsterdamse Ballade

Natuur is voor tevredenen of legen

Ik geef geen moer om dingen in die trant

U denkt misschien: Natuur? Wat is ertegen?

Maar dan: wat is natuur nog in dit land?

Een stukje bos, ter grootte van een krant,

Wat bungalowtjes in een reservaat

Ik blijf dan liever, cynisch en pedant

Domweg gelukkig, in de Dapperstraat

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen

Die grijsheid is mij nimmer te flagrant

Met heel mijn wezen ben ik toegenegen

De'in kaden vastgeklonken waterkant

Mij maakt het schouwspel, machtig, imposant,

Van wolkenlucht die langs de hemel gaat

Door zolderramen meesterlijk omrand,

Domweg gelukkig, in de Dapperstraat

Voor wie het groots Verwachten is ontstegen

Is alles veel, het minste al frappant

Vaak is wat wij van 't leven ooit verkregen

Als troeven in een goed gesloten hand:

Wij missen van zijn wond'ren elk verband

Tot het ze, opeens, toont in hun hogen staat

Dan word ik, door hun schoonheid overmand,

Domweg gelukkig, in de Dapperstraat

Dit inzicht, lieve lezer, kwam tot stand

Toen ik verregend, nat tot op de draad,

Vanmorgen zwaar beschonken was gestrand,

Domweg gelukkig, in de Dapperstraat

vorm: Rederijkersballade zie hier
© Hendrik Jan Bosman