Alleen de Dapperstraat 

Het landschap trekt tevredenen en legen.

En wat heet landschap dan, van Nederland?

Een randje sparren, smaller dan een krant,

Een zandtaart met wat caravans ertegen.

Geef me de kale Amsterdamse wegen,

De met kaden vastgeklemde waterkant,

Geen zachter schaapjes dan er aan de rand

Van 't achterraam de hemel langs bewegen.

Alles weegt veel als men geen baal verwacht.

Het leven zal vaak raadselen verbergen

Maar geeft ze, eensklaps, een verheven staat.

Dat heb 'k laatst met mezelven eens bedacht,

Verregend, waar de neerslag me bleef tergen,

Platweg extase, aan de Dapperstraat.

vorm: Sonnet, lipogram:  e en a zijn de enige klinkers
© Hendrik Jan Bosman