Bloem Revisited (Tilburgs Sonnet)

ik vind er niet veel aan, dat vers van Bloem

met flut rime riche als 'wegen' en 'bewegen'

"natuur is voor tevredenen en legen"?

u snapt wel dat ik 'legen' rijmdwang noem

 

enfin, ik wilde onlangs na het lezen

met eigen ogen even gadeslaan

waar hij "domweg gelukkig" liep te wezen

 

goedkope winkelnering en een markt

veel stoffen, snuisterijtjes en blabla

op elke hoek een fietsverkeersinfarct

 

(en dan die laatste heffing, die ik háát

ik vroeg het voor de zekerheid nog na

maar niemand noemt het hier de Dapperstráát)

 

de Dapperstraat, ik vind er niet veel aan

Monnhauser

Dapperstraat

Natuur was voor tevredenen en legen

Maar wie gaat nog naar buiten in dit land?

't Is op tv, je leest het in de krant:

Een monstervirus, dus je vecht ertegen

Geen mens meer op de stedelijke wegen

De kaden leeg, een stille waterkant

De mensen, door hun zolderraam omrand

Je ziet ze nog slechts binnenshuis bewegen

Het lockdown-einde wordt met smart verwacht

Het leven houdt zich nog een tijd verborgen

En wacht tot er groen licht komt van de staat

Dan wordt het feest, zo heb ik overdacht

Dat op een stralendblauwe zondagmorgen

Er weer geluk is in de Dapperstraat

Christaan Abbing

De Dapperbuurt

Als kind kwam ik jaarlijks in twee steden.

Ach, zo ging dat, er leek niets aan de hand.

Tot ik op school in Delhi ben beland.

Ver van Amsterdam, kwam’k mezelf tegen.

In het strafregime kon ik me niet bewegen:

Een dansend schip op vreemde kust gestrand.

Nimmer was’k tegen ’t leven zo fel gekant

als in die klas waar’k zo heb geleden.

Zo’n verschil, dat had ik nooit verwacht.

Als in een diepe put opgeborgen,

dan is het alsof lijden eeuwig duurt.

Dit heb ik, terug in Nederland, gedacht:

(’t was een natte zomerdag zonder zorgen)

Ik woon gelukkig in de Dapperbuurt.

Nico Keuning

Interview in de bajes

“Verkrachten deed ik vroeger wel in stegen,

maar man, wat is een steeg nog in dit land?

Verlicht, als stond De Bijenkorf in brand,

door straatlantarenpalen allerwegen.

Geef mij dan maar een park, wat afgelegen,

een donker bos, een stille waterkant.

Dáár heb ik er verkracht en aangerand!

Slechts weinigen verzetten zich ertegen.

Een deel is veel voor wie geen deel verwacht.

Het mijne hou ik doorgaans kuis verborgen

tot het zich, plots, toont in zijn hoge staat.

Dit heb ik bij mijzelven overdacht,

Verblomme, op een miezerige morgen

domweg betrapt, in Goor, op heterdaad.”

Kees Jiskoot

Natuurbarbaren

Natuur is niet gebaat bij dierenvrienden

Maar ach: wat is natuur nog in dit land?

Dat polderplasgedoe loopt uit de hand

Door actiedruk van minder helderzienden

Ons land blijkt ongeschikt voor wilde beesten

Al lopen er daarbuiten nog de meesten

Arjan Keene

Mini-jubileum: mijn twintigste snelsonnet op gedichten.nl. Om dit schamele feit in perspectief te plaatsen: mijn voorganger Niek Kalberg heeft de duizend gehaald, dat moet dus bijna twintig jaar zijn geweest.

Domweg gelukkig tegen Sinterklaas

(Voor Richard de Nooy)
Normaal is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is normaal nog in dit land?
Een meninkje, ter grootte van een krant,
Een toerbus met wat autootjes ertegen.

Geef mij de Friese, stedelijke wegen,
D’ in dranghek vastgeklonken demonstrant,
Spandoeken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zwarte Pieten, in de lucht bewegen.

Alles is zwart voor wie veel zwart verwacht.
December houdt zijn wonderen verborgen
Tot het de Pieten toont in wild geraas.

Dit heb ik bij mijzelven overdacht,
Verregend, op een Friezerigen morgen,
Domweg gelukkig, tegen Sinterklaas.

Bas Belleman

Remko Koplamp
(Snippergedicht)